Mara Mara
Oihu isil bat. Elurra Gau beltzaren gainean.
Bi emakumek elkarrekin emango dituzte beren azken uneak, mendiko txabola batean.
Hitzik gabe, elkarri lagun egingo diote urtzen den elurraren soinuak aurrera egin ahala
Oharrak:
Heriotza oso modu ezberdinetan ikusi eta bizi izan da gizaterian zehar. Pentsa genezake gurea beste bat besterik ez dela baina baita hain dela berezi eta ezberdina iraganean ematen zen gutxi gorabeherazko koherentziarekin hausten duela.
Mara Mara da, euskaraz, elurrak lurraren kontra jotzen duenean egiten duen hotsa.
Argi eta iluntasunak zeharkatzen dute Piriniotan elur denborale batetan zehar filmatutako pelikula hau.
Pelikula honek maitasun eta heriotzaren inguruko giro eta emozioak iradokitzen ditu. Gure gizartearen inguruko gogoeta batetik abiatzen da, komunitate bat non heriotzari buruzko gogoeta hori baztertu eta geroratu egiten den, eta ondorioz horri buruzko ezein irudikapen ezinezkoa den leku bat.
Mara Mara-k David Aguilarren zineman berezkoak diren elementuak ditu. Ekoizpen egitura handietatik aldentzen den zinema sentsorial eta oldarkorra. Jarduteko askatasun honek ikuslea eta bere lanaren arteko esperientzia intimista bat eskaintzen dio bere pelikulei. Errealitatea eta fikzioa nahasten diren istorioak, beste zerbaitetan bilakatzeko, zinema plastiko batean, film eta soinu testurazkoa.